Iedereen houdt van het bos. Zelfs de mensen die beweren geen natuurmens te zijn, verlangen onbewust naar een natuurlijke omgeving. Je schijnt er rustig en gelukkig van te worden.
Dit verschijnsel heet in het Engels biophilia: “de liefde voor leven of levende systemen”. Of, zoals Edward O. Wilson het omschrijft in zijn boek “Biophilia”: “The urge to affiliate with other forms of life”. Het idee is dat de aanwezigheid van planten en andere vormen van leven voor onze voorouders een signaal was voor voedsel, water en beschutting. Dat gevoel zit nog steeds in onze hersenen ingebakken en daarom blijven we zoeken naar een groene omgeving.
Mij hoef je niet te vertellen dat ik van de natuur houd. Ik wist als kind al dat ik liever buiten loop dan binnen zit. Ik groeide op in een bos en verlang al mijn halve leven terug naar de bomen, de stilte, de vogels en de eekhoorns. Maar studeren en werken doe je over het algemeen in een grote stad. Dus vanaf mijn achttiende werd ik een stedeling. Sindsdien hoor ik meer auto’s dan vogels en zie ik meer stenen dan bomen. Ik ben niet de enige: de United Nations berekende in 2014 dat ongeveer 54% van de wereldbevolking in een stad woont. En dat aantal groeit elk jaar. Het grootste deel van de mensen op aarde heeft geen natuur naast zijn huis. We moeten dus iets anders verzinnen om rustig en gelukkig te worden. Als het bos niet naar mij komt, dan haal ik het bos wel in huis!
Onderzoeken wijzen uit dat we ons gelukkiger voelen als we planten in gebouwen zetten. In kantoren worden werknemers productiever en creatiever naast een groene wand, in scholen kunnen kinderen zich beter concentreren met planten in de klas en in ziekenhuizen ervaren mensen minder stress als ze moeten wachten in een ruimte gevuld met planten. Multinational Amazon vulde haar nieuwe kantoor in Seattle met maar liefst 40.000 planten. Er is daarnaast nog plek voor achthonderd gelukkige werknemers, die volgens Amazon een groene boost krijgen en helemaal kunnen opladen in hun nieuwe hoofdkwartier. Wanneer je door het gebouw loopt, krijg je het gevoel dat je in een regenwoud bent, inclusief indrukwekkende waterval en een 16 meter hoge boom. Kosten: vier miljard dollar.
Daar zijn mijn huis en mijn budget helaas net iets te klein voor. Gelukkig heb ik een plekje gevonden in de stad met uitzicht op een vijver, twee oude eikenbomen, een hoop wilgen en een kudde grazende schapen. En als ik om me heen kijk, naar alle planten in het huis en de druivenranken en fruitbomen in de tuin, dan is het toch gelukt om een klein stukje van mijn geliefde bos naar mijn stadse huis te krijgen.
Deze column verscheen op het online platform Into Green.
Meer over bomen.
Foto Hoh Rainforest: Doug Dolde via wikipedia
